Farkında mısınız ülkemizde de ve dünyada yıllardan beri optimum tarımsal işletmeleri oluşturmaya ve dahası büyük tarım işletmelerinin sayısını artırmaya çalıştık. Bu yönde uygulanan tarım politikalarında dozu da fazlası ile kaçırdık. Kırsalı adeta boşalttık. Şehirleri bir anda taşıyamayacakları bile karşı karşıya bıraktık. göçten boğulmuş köyler haline getirdik. Bu insanlara şehirlerde ne iş bulabildik ve ne de düzgün bir ev verebildik. Kırsalda ailelerin sahibi olduğu küçük tarım işletmelerini yok etmek için elimizden gelen çabayı gösterdik. Pazar için üretim yapan her zaman para kazanan işletmelerin çoğalmasını istedik. Çünkü hedefimiz dünya pazarlarında acımasız rekabet koşullarına dayanacak bir tarımsal üretim yapısı yaratmaktı.
Hatta tarım için kırsal kalkınma ve refahın artırılması için harcanan kaynakları boşuna, küçük işletmeleri pazara taşıyan kooperatifleri de serbest piyasa ekonomisi dengesini bozan araçlar olarak gördük. Onları birleştirmenin yolunu aramak yerine üretimden çekilmeye zorladık. Küçük çiftçilerin sahibi olduğu kırsal amaçlı kooperatiflerin gücünü zayıflattık. Küçük aile tarım işletmelerini sahipsiz bıraktık, hızla yok olmalarına neden olduk. Birde bunları başarı diye ilan ettik.
Çiftçiye verilen bazı destekler kaldırılıyor, bazıları da büyük oranda azaltılıyordu. Büyük bir kısmı küçük işletmelerde bu politikalardan zarar ediyordu. Kimi üretimden çekiliyor ve bazıları da göç etmek zorunda kalıyordu. Küçük çiftçilere destek sağlayan ve pazar dengesini sağlayan tarımsal kamu kuruluşları özelleştirilirken zayıflatılan kooperatifçilik hareketi bu boşluğu dolduramıyordu. Kooperatifler yok sayılarak pazar adeta tümüyle özel sektörün insafına bırakılıyordu.
Tabii dünya politikalarını şekillendiren çevreler üstünlük kurdukları uluslar arası örgütler aracılığı ile sadece ülkemizde değil birçok ülkede bu tarz oyunlar ile tarımı güçsüz hale sokarken, sosyal dengeleri bozarken, kendi ülkeleri için pazar yaratıcı tarım politikaları uygulamaları karşısında sesiz kalıyorlardı.
Bugün geldiğimiz noktada dünyada fakirlik ve yoksulluk artmış ve açlık tehlikesi günden güne büyümüştü. Küçük aile tarımı yapan çiftçilerin gelirleri daha da düşmüş, şehre göçenlerde beklediklerini bulamamışlardı. Global kriz karşısında geri kalmış ve gelişmekte olan ülkelere akıl veren çevreler belki kendileri için dikensiz gül bahçesi hazırlamışlardı. Ama kendileri de ekonomik kriz girdabı içine girmişler, batışın eşiğine gelmişlerdi. Dünyayı da ekonomik krize sürüklemişlerdi. Para hırsıyla acımasızca kullandıkları doğal kaynakları ve yarattıkları çevre sorunları ile dünyayı karşı karşıya bırakmışlardı. Tüm bunlar yetmezmiş gibi dünyanın enerjiden sonra gıda ve su kaynaklarını yönetmeye başlamışlardı.
Uzun yıllardan beri süren yanlış politikalar dünyada en çok tarımsal üretime zarar vermiş, kırsalda fakirlik ve yoksulluk daha da artmış, açlık tehlikesi daha da artmıştı. Bu tabloyu yaratan ülkelerde de daralan sömürü kaynakları ekonomik krizi daha da tetiklemişti. Evet dünya bir hata yapmıştı. Tek yönlü aile tarımını ve işletmelerini bir tarafa bırakan tarım politikaları ve global sermayenin ekonomi politikaları çökmüştü. Sahte refah senaryoları balonu sönmüştü. Dünya sahte suçlamaların hâkim olduğu adı konmayan bir savaşın içine girmişti.
Birleşmiş Milletler bu tablo karşısında aramaya koyulmuştu. Gelinen noktada dünya iyiye gitmiyordu. Karşı karşıya kalınan üzücü tablo karşısında 2012 yılı Uluslararası Kooperatifçilik Yılı olarak ilan edilirken, yoksulluk ve açlık karşısında kooperatiflerin bir çıkış yolu olacağı duyurusu yapılmıştır. Birleşmiş Milletler şimdide dünyayı doyuran, dünya gıda üretiminin en büyük üretim gücü olan, bugüne kadar ihmal edilen çoğunluğu küçük aile tarım işletmelerinden oluşan kesime dikkat çeken bir karar almıştır..
O karar Birleşmiş Milletler 2014 Yılı Uluslararası Aile Tarımı Yılıdır. Birleşmiş Milletler Genel Kurul 66. Oturumunda alınan bu karar doğrultusunda üye ülkelere ve ilgili uluslararası örgütlere bu yılın dünya çapında yaygın ve etkili olarak kutlanması çağrısında bulunmuştur.
Bu yıl çerçevesinde büyük çoğunluğu küçük işletmelerden oluşan Aile Tarımının gıda güvenliği, beslenme, istihdam, doğal kaynakların yönetimi ve korunması, açlık ve yoksulluğun azaltılması, çevre ve sürdürülebilir kalkınmadaki konusundaki önemli rolüne dünyanın dikkatini çekmek, kırsal alanda aile tarımı ve küçük ölçekli tarım profilini yükseltmek amaçlamaktadır
Birleşmiş Milletlerin hedefi bu yıl çerçevesinde tüm dünyada daha eşit ve dengeli kalkınma, sağlıklı ve doğru gelişmeyi teşvik etmek, dünyada ve ülkelerde tarım politikalarındaki boşluklar ve fırsatların belirlenmesini sağlayarak, ülkelerin ulusal gündemlerinde tarım, çevresel ve sosyal politikalarının merkezine aile tarımını yeniden koymaktır. Ayrıca dünyada küçük çiftçilerle karşılaştığı zorluklara karşı çözüm yaratmak için toplumda bilinç ve anlayışı artırmaktır. Aile Tarımını destek için etkili yollarını belirlenmesine yardımcı olmak için ulusal, bölgesel ve küresel düzeylerde geniş tartışma ve işbirliğini teşvik etmektir.
Özetle dünyada büyük işletmeler yaratma fikrinin faydadan çok zarar getirdiği, kırsaldan olan hızlı göç ile sorunların şehirlere taşındığı görüşmüştür. Şehirlere taşınan yoksulluk ile birlikte kırsaldaki tarım potansiyelinin kullanılamadığı ve üretimde beklenen artışların elde edilemediği ortaya çıkmıştır. Bu durum dünyada açlık ve yoksulluğu önlenmesi politikalarının zarar görmesine yol açmıştır. Dünyada gıda üretiminin büyük çoğunluğunun küçük aile tarım işletmeler eliyle gerçekleştiği ve bu işletmelerin bir taraftan kendilerini beslerken ve iş imkânına sahipken, bu yapının bozulması tüm ülkelerde sosyal ve ekonomik sorunların ortaya çıkmasına neden olduğu görülmüştür. Bu gerçeği gören Birleşmiş Milletler bu konuda farkındalık yaratmak için 2014 yılını Birleşmiş Milletler Uluslararası Aile Tarımı Yılı ilan etmiştir.
Dileriz ki bu yılın önemi dünyada ve ülkemizde tüm taraflarca anlaşılabilsin, politikalar bir daha gözden geçirilsin, gerçekler göz önüne alınarak geleceğe yönelik tarım politikaları belirlenebilsin. Küçük aile tarımı ve işletmelerinin neden korunması ve desteklenmesi gerektiği bir daha düşünülsün..